Vero13

Intrigerend en pakkend verhaal

De zevenentwintig jarige Leonardus ‘Leen’ Salverda zit ondergronds opgesloten en wordt drie keer per dag door zijn moeder bezocht die hem van maaltijden voorziet. Al snel wordt duidelijk dat zijn moeder degene is die hem daar heeft opgesloten. Het enige dat voor Leen niet duidelijk is, is waarom ze hem daar heeft opgesloten en wat hij moet zeggen zodat ze hem weer vrijlaat. Uiteindelijk gaat Leen bij zichzelf te rade welke reden zijn moeder hiervoor kan hebben. Wat volgt is zevenentwintig jaar aan familiegeschiedenis zoals Leen deze beleefd heeft. Onder het mom van moederliefde heeft zijn moeder hem extreem beschermend en overbezorgd opgevoed. Mede hierdoor was hij regelmatig het mikpunt van de pesterijen van zijn neefje waardoor hij gevoelens van wrok koesterde voor zijn beide ouders en hunkerde naar de liefde van zijn tante Agaath. Op het moment dat zijn tante uit zijn leven verdwijnt, valt Leen als het ware in een zwart gat en ziet hij zijn leven meer en meer door zijn vingers glippen. Wat kan een liefhebbende moeder op zo’n moment anders doen dan ingrijpen? 

Vanaf de allereerste bladzijde wordt de lezer gegrepen door de emotionele Leen die op zoek gaat naar de reden waarom zijn moeder hem dit aandoet. Samen met Leen gaat de lezer op reis door zijn familiegeschiedenis. Van kleine kwajongensstreken tot levensveranderende gebeurtenissen; ze passeren allemaal de revue, evenals de grote schare aan kleurrijke familieleden. De titel is subliem gekozen en vat eigenlijk in een woord het hele boek samen. De personages zijn ongelooflijk goed uitgewerkt waardoor er door dit ene woord duidelijk wordt waarom Leens moeder zo beschermend is en anderzijds welke weerslag dit heeft op een opgroeiende jongen en jonge man. De invloed van een onzekere, overbeschermende moeder en een vader die hier niet tegenin gaat wordt pijnlijk duidelijk.