Boekencast

Mother stands for comfort

Femmy ten Cate heeft met haar debuut Moederliefde een onuitwisbare indruk gemaakt. Een familieopstelling vormt het decor van dit spannende verhaal. Niet alleen het raadsel levert spanning op, het zijn meer de psychologische aspecten van deze thriller die je laten hunkeren naar meer. Mijn eigen moeder leerde mij al: ‘Lekker is maar één vinger lang’. Toch kan ik niet wachten op het volgende boek van Femmy. Of op de theaterbewerking van Moederliefde.

Het boek heeft een opvallende omslag. Rode letters op een zwarte achtergrond voor de juiste thriller associatie. De afbeelding van een glas melk trekt direct alle aandacht. Het is nog een Ikea-glas ook. Die staat bij iedereen in de kast en dat brengt een ouderwets huiselijk gevoel. De titel Moederliefde verrijkt dat gevoel nog eens extra. Een zorgeloos glas melk, ingeschonken door je moeder. Het zal mij benieuwen…

Waar gaat Moederliefde eigenlijk over?

Leen is een jonge man van 27 jaar die door zijn moeder is opgesloten in een kelder. Ze komt hem eten en drinken brengen en belooft hem vrij te laten zodra hij het antwoord weet op de vraag waarom ze hem gevangen houdt.
Een absurdistische start van een thriller waarbij de spanning niet zit in wie de dader is, maar vooral in het motief.

‘Niemand heeft me genoeg gemist om me te vinden. Ze kan me ongestraft laten verdwijnen.’

Tijdens het lezen vertelde ik mijn vrouw waarover het boek ging.
Is dat niet saai?, vroeg zij zich af.
Ik kan dat volmondig bevestigen: Het is niet saai.
Geen moment.
Om het motief achter zijn opsluiting te achterhalen, moet Leen terugkeren naar zijn jeugd om vanaf zijn vroegste herinneringen te speuren naar de reden voor zijn gevangenzetting.
Tegelijkertijd zoekt hij naar het geschikte moment en de juiste wijze om te kunnen ontsnappen.
Zijn moeder doet er op haar beurt alles aan om zijn verblijf in de kelder zo aangenaam mogelijk te maken, terwijl Leen al in het gezelschap verkeert van zijn demonen.

Tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken had ik last van een vreemde kronkel. Omdat de auteur een vrouw is en het verhaal vanuit het ik-perspectief wordt verteld, kon ik moeilijk loslaten dat dit hoofdpersonage geen vrouw maar een man is. Dit verdween al snel. De voortdurende wisseling in tijd, tussen vroeger en nu, verloopt soepel. De personages worden gevormd vanuit de visie van Leen. Dit maakt dat je als lezer een afwijkende mening over de intenties van de familieleden krijgt ten opzichte van de beschreven mening van Leen.
Soms zou je Leen dan ook willen behoeden voor zijn gedrag en zijn uitlatingen.

De gedwongen eenzaamheid leidt tot allerlei emoties en overtuigingen die zo treffend zijn dat je ze zelf kunt voelen.

‘Waar ik het meest bang voor ben is dat niemand mij mist.’
Het verhaal staat midden in de actualiteit. Klimaatverandering, de macht van de media en ook het hoge tempo waarin wij leven, worden middels een spiegel aan de lezer getoond. Het zorgt ervoor dat je ook kritisch naar jezelf gaat kijken, wat mij doet realiseren dat ik het andere boek van haar wellicht ook nog moet lezen…

‘Nog steeds werken de meeste mensen te veel en te hard.
Want wat we hebben, is blijkbaar niet genoeg.
Alles moet groter, beter en meer zijn. De economie moet blijven groeien.
Wat een onzin. Tijd voor elkaar is er niet meer.’

Al met al is Moederliefde een psychologisch steekspel dat op vele fronten weet te verrassen.
Het bevat diverse thema’s als journalistiek, onafhankelijkheid, vertrouwen, trauma, familie, geheimen, liefde, dromen en politiek.
Welke liefde is onbaatzuchtig? Alleen daar kun je al een boek over schrijven. Dat heeft Femmy dan ook met verve gedaan.

Femmy ten Cate studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze was jarenlang journalist en hoofdredacteur van diverse tijdschriften. Ze schreef eerder het boek Reset jezelf, minder stress meer geluk, een handboek voor burn out klanten, perfectionisten en andere uitslovers, aldus de omslag van het boek.
Als romanschrijver debuteert ze met Moederliefde, een literaire thriller.

Persoonlijke songtekst:

‘She knows that I’ve been doing something wrong
But she won’t say anything
She thinks that I was with my friends yesterday
But she won’t mind me lying
Because
Mother stands for comfort
Mother will hide the murderer
It breaks the cage
And fear escapes and takes possession
Just like a crowd rioting inside
Make me do this, make me do that
Make me do this, make me do that
Am I the cat that takes the bird
To her the hunted, not the hunter?
Mother stands for comfort
Mother will hide the murderer’
(Kate Bush – ‘Mother stands for comfort‘)